0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

JANET BARIŞ- Jüri lideri Damien Chazelle’in Hollywood’daki grevi desteklediğini belirttiği açıklamalarıyla başlayan Venedik Sinema Şenliği ortasına geldi bile. 10 Eylül’de tamamlanacak şenliğin birinci günlerinde Michael Mann’in “Ferrari”si, Yorgos Lanthimos’un “Poor Things”i ve Pablo Larrain’in “El Conde”si üzere uzun vakittir beklenen sinemaların prömiyerleri gerçekleşti. David Fincher’ın “The Killer”ı ile Sofia Coppola’nın “Priscilla”sı da öne çıkanlardan. Türkiye’den bu yıl ana yarışta bir sinema yok lakin Orizzonti (Ufuklar) Bölümü’nde yarışan ve Irmak Tuna’nın yönettiği “Yurt” prömiyerini yaptı.

Politik bir sallantı

Tuna’nın birinci uzun metrajı olan “Yurt”, ‘90’ların ortasında yurtlarda yaşanan kutuplaşmaya odaklanıyor. İslami kesim ile seküler kesim ortasındaki hem görünür hem görünmez damarlar ortasında gezinen ve bunu ana karakteri Ahmet üzerinden ilmek ilmek işleyen sinema dakikalarca alkışlandı. Ahmet’in kaldığı yurt ile yaşamak istediği hayat ortasında sıkışması, babası için inanmak istese bile o inancı bulamayışı, bütün bu çelişkiler içerisinde duygusal iniş çıkışlarla yaşadığı hezeyanlar sinemanın bel kemiğini oluşturuyor. Bir ergenin gözünden dünyayı anlamak klişesinden çıkıp zaman vakit rahatsız da edebilen sofistike bir alana taşınıyor. Ahmet, Ahmet’in ailesi, yurttan arkadaşı ve okuldaki gündelik ömrü ile olan çelişkilerinin her bir başka bir kaygan taban. Irmak Tuna bütün bu kaygan tabanların etrafında vakit zaman yumuşak bir mizah üretmeyi başararak dolaşıyor. Filmin sinematografik tercihleri de manalı. Ahmet’e çıkışsız anlarında siyah-beyaz bir sınır çizen Tuna, özgürlük uğraşını anlamlandırmaya çalıştığı anlarda sineması renklendiriyor. “Yurt” biçimsel olarak kendine has bir sınır çizerken birinci sinema olmasına karşın bütün riskli alanlarda kendinden emin bir biçimde dolanıyor.

“Yurt”

Fincher’ın ‘yeni’ seri katili

Alexis Matz’ın grafik romanında uyarlanan “The Killer”, David Fincher’ın “Seven/Yedi” ve “Zodiac”tan yıllar sonra yine uğradığı bir seri katil kıssası. Kendine fazla güvenen ve işinde güzel olan bir seri katilin son işinde başarısızlığa uğramasıyla işverenleriyle hesaplaşması ve bu hesaplaşmanın ruhsal olduğu kadar fizikî bir şiddete dönüşmesini Finchervari bir biçimde işleyen sinema, klasik kara sinemaların ışığına yakın dursa da bir yandan da çağdaş vakitlerden gelen, çağdaş bir katil karakteri yaratıyor.

“The Killer” neredeyse tek bir karakter üzerine şurası. Michael Fassbender’in ustalıkla canlandırdığı katil dışındaki karakterler, yalnızca onun etrafında dolanıyor ve kıssaya temel manada bile hizmet etmiyor. Sinemanın birinci yarım saatine yayılan edebi açılışı da bir seri katilin iç sesi olmanın yanında Fincher’ın yarattığı güçlü ışıkla göz dolduruyor. Fincher’in “The Killer”ı bu yıl Venedik’in savlı üretimlerinden biri olarak göze çarpıyor.